Benim. Üzerinden 1.5 yıl geçti canım artık yanmıyor. sarıldığım incecik beli, kokladığım beyaz teni özlemiyorum dersem yalan olur. Belki ondan sonra hayatıma biri girmediği içindir. Ama yediğim kazığı da unutmadım. ilk 1 yıl her an kalbimde kağıt kesiği var gibi fiziki anlamda canım yandı. Gerçekten iğrenç bir deneyimdi. Bunu bir daha yaşamamayı öğrendim.
Bir de gerçekten yakışıklı olan beni bırakıp, gittiği tipi görseniz.. Bir mahalle magandası gibiydi. Gerçi kendisi de mamaklı bir kenar mahalle kızıydı. Sırf bu yüzden acım 2 ye katlanmıştı. Zaten sonra onu da sikip attı. ( Kendimi övmek için yakışıklı demedim durumu anlamanız için söyledim. Kimliğimin gizli olduğu yerde tipimin hiç önemi yok.)
