Kendimi özellikle burada daha da bir yalnız hisseder oldum.
Gülmek için gelmiştim taa başında. Artık beni güldürmüyor. insanların derdini dinledim, guldurmeye çalıştım, elimden geldiğince destek oldum, güzin abla edasıyla önerilerde bile bulundum. bir gün benim de anlatmaya değer bir şeylerim olduğunda mutlaka buradan birilerinin yanımda olacağına inaniyordum.
Ama bu da benim beklediğim gibi olmadi. Anlatmaya en çok ihtiyacimin olduğu dönemde muhabbetin ortasında numara isteyenler, boşver başkasını bulursuncular, tanışmaya yönelik sorular soranlar, toz kondurmadigim insana hakaret dolu sözler söylemeye çalışanlar düştü benim payıma. Ben zihnimde dahi kötü bir yere koyamadigim insanı başkasının dilinde kirlettirir miyim ulan? Bu konuda kırdıklarım ebelerinin örekelerini gorebilirler, sorun yok pişman değilim.
Bunca zamanı boşa geçirmişim diyorum yalnızca. Her birinize tek tek kırgınım. Benim esprilerime gülmeyin ibneler. Artık size üçün biri bile yok.
