sakallarımı bir süredir kesmiyorum, bugün birbirlerine girdiklerini fark ettim. evden çalışacağım için, şaka değil, robdöşambrımı giydim, açık pencerenin önündeki masama geçip pipomu yaktım. çok mutlu olmam gerekirken mutsuz olduğumu o an idrak ettim.
zira sorumluluk, başarı, yetişkinlik falan derken bomboş biri olma özgürlüğümü kaybetmişim, onu anladım. güzel bir hayat için kendimi salma, bırakma özgürlüğümü satmışım. neyse, en azından ucuza gitmemiş diye teselli buluyorum.
