iki farklı şekilde sonuçlanır,
ya hayata karşı daha dirençli olursun kimi zaman kendi doğrularından ödün vermemek için saldırganlaşırsın hatta . Küçüklüğünü yaşamamışken olgunlaşırsın ister istemez o küçük çocuksa bir yerlerde ağlıyordur hala farkettirmeden. Küçükken anne babanın kapısında da çok ağlamışsındır zaten.
Ya da korkudan gidip yorganların altına saklanmışsındır belki duymamak için, sonra bahçe kapısından içeri girerken bir tanıdıkla sanki susturacakmışsın gibi kendince seslerden eğmişsindir başını önüne.Bu ileri ki hayatında da böyle devam eder her kavgada her yüksek seste o küçük çocuğa dönüşürsün kaçarsın birilerinden bir şeylerden tekrar tekrar yaşamamak için.
Pek bir avantajı yok gibi, siyahla beyaz kendi içlerinde hala o savaşın izlerini taşıyolar o kadar.
