aslen balıkesir'li biri olarak uzun süredir hiçbir şehirde görmediğim misafirperverliği ve yardımseverliği gördüğüm bir şehir, elazığ. rönesans'ın bir sonraki hastane projesi için görev yerim elazığ seçildiğinde oldukça canım sıkılmıştı. doğukent'te, şehrin dışında sayılabilecek bir yerde ev tuttuk eşimle. bu arada elazığ'da eşyalı ev kiralamak neredeyse imkansız. neyse ilk günümüz, eve yerleştik tüm eşyalar kolilerde, mobilyalar yarısı gelmiş yarısı yok, her yer curcuna ve karnımız aç. biraz sonra kapı çalındı. eşimle birbirimize baktık, bu saatte kim olabilir diye. kapıyı bir açtık, karşımızda başı bağlı bir abla yanında iki kız çocuğu ve ellerinde tepsi tepsi yemek. kızların annesi, "merhaba abim, biz sizin üst komşunuzuz, hoş gelmişsiniz. siz şimdi yemek yapamasınız diye düşündük bir şeyler hazırladık size." dedi. daha önce şantiyeler sayesinde çok farklı şehirlerde yaşadım ve çok farklı kültürlerle tanıştım ama açık konuşayım ben böyle bir "samimiyet" hiç görmedim. zaten yorgundum ve açtım, karşımda o ablayı öyle görünce ne diyeceğimi bilemedim açıkçası. o kadar mutlu oldum ki... yemek değildi tabii ki beni mutlu eden, hala böyle insanların yaşıyor olmasıydı içimi ısıtan. elazığ'da yedi ay kaldık. bu anlattığım sadece bir örnekti. bunun gibi birçok güzel anımız oldu elazığ'da. insanlara sokakta adres sormaya korkuyorduk. çünkü kime ne sorsak sonunda bizi mahcup ediyorlardı. ya arabasına bindirip götürüyorlardı ya da kolumuza girip kapısına kadar eşlik ediyorlardı. bu arada oğlum da elazığ'da doğdu. çevremde çoğu kişi neden doğum yerini kendi memleketini yazdırmadın, oğlun doğulu muamelesi görecek ileride sıkıntı çekecek dediler. yazdırmadım. çünkü ileride oğlumun doğduğu yeri yani gakkoşların memleketini de tanımasını istiyorum. bundan utanmasını değil, gurur duymasını istiyorum. bu arada bir notta geçeyim. elazığ inanılmaz derecede milliyetçi bir halka sahip. tabii ki her yerde kanı bozuk var. ancak elazığ halkının çoğunluğunun pkk'ya karşı tavrı net ve oldukça sert. bu tarz olaylara kesinlikle fırsat vermiyor ve göz açtırmıyorlar.
