güzel olduğu kadar can sıkıcı olan şey.
yapacak çok şeyin varken hiçbir şey yapmamak, konuşacak çok insanın varken hiçbir şey konuşamamak belkide bazen.
telefona elini atıp arayıp da konuşmak istediklerinle konuşamamak insanı yalnız olduğuna inandırır. yalnız olmak ya da çevrendeki kalabalıkla yalnız olmak ikisi de insanı daha da çok yalnızlığa iter ve hareketlerini kısıtlar ama bir gün çözüm yolu kendiliğinden gelecektir belki.. bir umut.. bekle ve gör der insan kendi kendine..
