hiç okumak istemediğim, zerre kadar idealim olmayan bir bölüme sırf ailem "oğlumuz 4 yıllık üni. kazandı uleyn" diyebilsin diye kayıt yaptırdım. ikinci sınıfa geldiğimde okulu bırakıp idealime (pedegoji) yönelik eğitim almak istediğimi aileme söylediğimde, "len kazandın işte oku, bak ruşen amcanın oğlu sedat kazanamadı*"dedikleri için okudum, okudum, okudum...tam 7 sene boyunca bitmek tükenmek bilmeyen bir üni okudum. mezun olduğumda 26 yaşına gelmiştim.
keşke ailemi dinlemeyip, gizliden gizliye tekrar sınava hazırlanıp idealime koşsaydım. şu anda nefret ettiğim bir işim ve nefret ettiğim bir kariyerim var. bu saatten sonra geri dönüşü de yok.
sevgili yazar kardeşim, 28 yaş, hayata atılmak için geç sayılmaz. ama sevmediğin bir işe harcanan onlarca yılın telafisi mümkün değildir.
vereceğin karar ne olursa olsun pişman olmayacağın seçeneği seç derim.
