Bugün uyandım perdeleri açmadım kahvaltı yapmadım bi kahve koydum film açtım en sevdiğim battaniyeye sarıldım.
Odaklanamıyorum
Filmi başa aldım. Kahve bitti. Sözlüğe girip bu başlığa yazılanları okudum komik geldi. Burada yazdıklarını kendi yapsalar depresyonda kimse kalmayacak zaten. Bana mesela bir kaç kişiyi doğramak iyi gelecek ama ne yapabiliyorum ne bu aklı verebiliyorum. Bazen sadece yaşamak gerekiyor düşünerek planlayarak değil ama öylece hayatın karşısına geçip bakışını ilk çeken kaybeder yarışı yaparak.
Kapadım filmi katladım battaniyeyi. Gittim omuzlarımı geçmesine hiç izin vermediğim saçlarımı kestirdim. Dönerken boya aldım diplerini boyarım kafam dağılsın dedim. Sonra kendimi mutlu etmek için kızıl sana yakışıyor dedim. Kendime güldüm. Kendime acıdım.
