küreselleşen uluslararası sistemde türkiye ve amerika birleşik devletlerinin bire bir bir savaş ortamına girmesinin ne kadar imkansız olduğunun bilincinde olmak gerekir ilk önce. türkiye abd`ye savaş açsa, iran gibi önemli bir din kardeşi ülke(!)yi de otomatik olarak müttefik belleyeceğimiz ve israil gibi bir başka abd yandaşı ülkeye de cephe alacağımız aşikardır. avrupanın ve diğer nato ülkelerinin de çatışmaya olan yaklaşımı önemli tabii bu arada. ayrıca çin ve rusya gibi akıbetinin ne olduğu çözülemeyen kompleks devletlerin de savaş konusundaki tutumları önemli bir rol oynayacaktır.
başlıktaki konuya değinecek olursak, daha önce de yazıldığı gibi türkiye saaş teknolojisi açısından büyük oranda dış desteğe bağımlı bir durumdadır. neredeyse tamamen montaj mantığına dayalı savaş silahlarımızın dış kaynağı kesilirse ne kadar savaşabiliriz meçhul.
bu durumda rusya ve çin gibi, ya da iran gibi diğer ülkelerin bize olası desteklerinin svaşın akıbetini tamamen değiştirebileceğini yeniden belirtmekte fayda var.
ayrıca konuyla alakalı bir başka anektot da sözkonusu iki ordunun insan gücünü aldığı kaynaktır. abd ordusu tamamen liberal gönüllülük esasına dayalı işçi sınıfıdır. asker değildir abd üniformalılar, emek arz eden işçilerdir. türk ordusundaysa askerliği 300 spartalı kıvamında yaşayan başarılı askerlerin yanında tamamen vatan sevgisiyle donatılmış göğüsler vardır. bu durumda şu sonuca varmak yersiz olmaz: savaş tamamen piyadelerle yapılacaksa türk ordusu abd ordusunu havada karada siker atar. işin teknolojik boyutuysa meçhuldür. aslında değildir de biz meçhul diyelim.
sonuç olaraki bizde iman gücü var biz onları havada karada sikeriz demek ne kadar yanlış bir yaklaşımsa, abd ye kafa tutabilme ihtimalimizin bile olmadığını söylemek de o kadar yersizdir. savaş gibi küresel etkili bir olay hiçbir zaman bir ya da birkaç merkezin durumuyla açıklanamaz. uluslararası tepkiler ve destekler de bir okadar etkilidir. hatta daha fazla etkilidir. abd de dahil her devlet uluslararası sistemin kölesidir.
