hayatımın hiçbir evresinde bu kadar sıkışmış ve sıkılmış hissetmedim. kendi vicdanımı, var olan davranış ve düşüncelerimin bütününü hiçbir zaman bu kadar sorgulamadım. çok düşündüm ve artık az da olsa, eksik mi denir kötü mü denir bilmiyorum, bazı yanlarımın değişmesi gerektiğine karar verdim. bunun içinse olağanüstü bir çaba harcamam gerekiyor, bunu da net bir şekilde fark ettim. çünkü artık durmam gereken bir nokta varmış ve ben o noktaya çoktan gelmişim gibi hissediyorum. daha da ileri gidersem, olacaklar bana iyi gelmeyecektir.
son zamanlarda inanılmaz negatif günler yaşadım. bazen çok üzüldüm. bazen ağladım. bazen çok çok düşündüm. bir sürü dengesiz ruh halini birarada yaşadım. çevremdeki hiçbir insanda doğru dürüst beni karşına alıp 'gerçekten nasılsın' diye sormadı. karşıma gelen herkes kendi problemini anlatıp durdu. bense onlara çözüm üretirken, kendime çözümü bulamadım. e haliyle bu amansız birikim beni ciddi manada yıprattı fakat sakinim.
uzun zamandır burada olan biri olarak birçok insanla burdan muhabbetim oldu. kimisiyle bana çok katkısı olan kitap,film, vs. paylaşımım oldu. kimisinin derdini sıkıntısını dinledim. kimisi okuduğum bölümle ilgili bana olumlu katkı sağladı. Bazılarını gerçekten görmesem de iyi insanlar olduğunu düşünüyorum. Bazılarını ise nankör,samimiyetsiz ve yalancı olarak görüyorum. bunun neden böyle olduğu hakkında net fikirlerim var fakat uzatmanın manası yok. gerçek dünya gibi. karşınıza iyi insanlar da kötü insanlar da hatta durduk yere sizi unutan tuhaf insanlar da çıkabiliyor. neyse uzun lafın kısası, sanırım burdan sıkıldım. gitme kararı aldım. zaten genel olarak burası düzeni bozulmuş bir hal almaya başladı. benim için de büyük oranda zaman kaybı oluyor diyebilirim. evet gidiyorum. üç beş ay sonra belki yine gelirim fakat tek temennim yol almış, kendimle ilgili birçok şeyi düzene koymuş bir şekilde olur bu.
son olarak;
Siz siz olun kendinizden mutluluğu esirgemeyin. mutlulukla kalın.
