Çok yoruldum sözlük. konuşmaktan, anlatmaktan, dinlemekten, anlamaktan, oturmaktan, kalkmaktan, Koşturmaktan, yetişememekten, vakit yetirememekten, yemekten, içmekten ve dahi uyumaktan... Hepsinden çok yoruldum.
Her gün birbirinin aynısı. Kalk, işe git, eve gel, eve gelmeyeceksen arkadaşlarınla takıl sonra yine eve gel. Ertesi gün mü? yine aynı.
iş hayatı bu ara öyle bir üstüme üstüme geliyor ki, hiç bitmeyen ve bitirmek için de istek duymadığım bir sürü iş. Yoruldum.
Özel hayat desen, yalnızlık dolu. istemiyorum da başka türlüsünü. Yalnız birisi sürekli bir gidip bir gelmeli oyunlar oynamaya çalışıyor benimle. Başta yer gibi oldum, inandım ama olmayacak duaya amin denmez. Biliyorum, olacak iş değil. He anlamadığım bu oyunun sebebi ne? Beni kandırınca ne oluyor ne geçiyor eline?
Sağlık desen o da bu ara benimle değil pek.
Ev hayatı desen, yemek ye, uyu ve uyan la geçiyor. inan ondan da yoruldum sözlük.
Bir dönem sosyal anlamda takip ettiğim bir kaç şey olsun dedim, güzel de oldu ama o da yorucu.
Yeni Yıl dedim, yeni kararlar aldım dedim, çok güzel olsun inşallah dedim, ama öyle bir atalet ki üstümdeki harekete geçecek dermanı bulamıyorum kendimde. istiyorum ama çaba yok. E ben onu aramazsam o da beni aramaz, değil mi?
En çok da insanlar yordu beni sanırım sözlük. Bakıyorum iki gün iyisin. Üçüncü gün kimse yok. Ben ararsam aranıyoRum, aramazsam arayan yok. Verilen sözleri tutmak yok. Yalan söyleyen zaten çok. Kıskançlık, dedikodu, yüzüne gülüp arkandan konuşma, düşüncesizlik, bencillik, yalan dolan... ne ararsan var. Ne zaman anlayacak insanlar bunların bir işe yaramadığını? Ne zaman öğrenecek karşısındakinin de insan olduğunu?
Bazen çok yorucu bu hayat be sözlük. Ve ben de sanırım en yorgun zamanlarımdayım. Öyle bir yorgunluk ki parmağımı bile kıpırdatacak halim yok.
Belki bir ara değişir he sözlük? Hepsi değişir? Ya da ben değişirim? Kim bilir.
