hançerlioğlu'nun (orhan) felsefe sözlüğü'nde agnostiklere refere ederek ileri sürdüğü yanılsamadır. sorun aslında aristo'dan beri çözülmüştür lakin insanlar okumadan ve bilgi sahibi olmadan fikir ürettikleri için bu tür düşünsel patinajlara yakalanmaları da gayet normaldir. Başlığı daha derli toplu olarak bazı düşünce insanları (örneğin Orhan Hançerlioğlu) şöyle ifade etmişlerdir.
Şayet tanrı kötülükleri bilerek yaratıyorsa, bu kötüdür ve kötü olan şey tanrı olamaz. yok eğer kötülükleri engellemek isteyip engelleyemiyorsa acizdir, yine tanrı olamaz.
şüphesiz kavramsal olarak tartışılacak upuzun bir iyilik-kötülük tartışması vardır ki Eflatun ve öğrencileri (Devlet kitabında) bunu uzun uzun yaparlar.
Soru şudur: kötülüğü yaratmak mı kötülüktür, yoksa onu bizzat uygulamak mı? bir de örnek vardır: Ateşin yaratılması kötülük müdür? dengesiz, salak yahut art niyetli birinin ormanı yakmasıyla ortaya çıkan tabloda suçu ateşe atmak mantıklı mıdır? Aynı öznenin yerine suyu da koyabiliriz.. su kötü müdür? Dere kenarına ev yapıp, evi selde giden insanın 'su en büyük kötülüktür' demesi normal midir?
Eflatun kötülüğün yahut kötü şeylerin yaratılmasının iyiye ulaşmak için bir kaçınılmaz şart olduğunu söyler. ona göre kötülüğün yaratılması değil uygulanması kötüdür. bunun da tanrı ile ilgisi yoktur...
daha fazla felsefe dersi moduna girmenin anlamı da yoktur...
