Yıllardır nasıl hissediyorsam öyle...
Buraya yazmaya karar verecek kadar yalnızsam zaten tavan yapmıştır iç sıkıntısı. Buna bir türlü çare bulamıyorum. Ne kadar boş yaşadığımın farkına varıyorum yalnızken. Ama buna çare olacak şeyi bulmaktan ziyade iyi yaşayacağım umuduyla sürekli ertelemeye devam ediyorum. Tek fark zamanla elde ettiklerim.
Elde ettiklerim de yetersizse ben ne yaptım bunca zaman? Plansız yaşamamak lazım.
