yanında bir dost olmasa bile, kendi kendine şöyle gelişebilir; ''malım oğlum ben, bundan sonra üzülmek yok, değmiyor ki zaten üzülmeye, piç olacaksın bu hayatta diye boşuna dememişler, bundan sonra böyle'' der, ama yine aynı olur genelde, lafta kalır. çünkü ister istemez, kalbi hep kırılır, bir anlık gazla ayağa kalkar, ama yok, bir türlü kendi haliyle, uyuşmaz o boşvermişlik uğraşı.
