o zamanlar devletimiz o kadar zengin olmadığı için başkanına özel uçak filosuda yoktu.
o günün imkanları iyi değerlendirilirse seyahat vs. kolay değildir.
bunların haricinde giden insan talep ile gider,
o gitmeyi değil getirmeyi tercih eden bir strateji izledi.
bu değerlendirmeyi yapan arkadaşa sormak isterim, konuyu neden bu tarafından incelemek sorgulamak istedi.
adam hayatı savaş cephelerinde geçmiş, ölüm ile yaşam arasında gidip gelmiş , onlarca savaşın tam kalbinde yer almış bir insana , sev yada sevme ama saygı duymak zorundasın,
cesaretden bahsetmek demek klavyede tuşlara basmak demek değil.
bugün 2017 yılında anneleri 18- 20 yaşındaki çocuklarına eve çok geç kalma derler,
gidip çanakkale şehitliğini gezerseniz, orada 16-17 yaşında yurdun diğer ucundan gelip şehit düşmüş kardeşlerimizin kabirlerini görürsünüz, onların anneleri vatan için canlarını vermeye gönderdi.
diyarbakırlısı, ağrılısı, rizelisi,adanalısı, izmirlisi hatta şamdan gelen insanların kabirlerini görürsünüz, gördünüz mü bilemiyorum...
kısaca klavye ile olmuyor bu işler arkadaşlar, gidin gezin yada okuyun.
