bir kenara itilmiş, görmezden gelinmiş ve önüne çekilen çizginin ötesine geçmesine izin verilmemiş bir insan gibi hissediyorum kendimi bazen.
hayat bir yerlerde yaşanıyor ama ben uzaktan sadece izliyorum.
her geçen gün hayatın beni buraya bağladığı zincirler köreliyor ve toza dumana dönüşüyor.
bir şeyler yapmalı, çaba harcanmalı değişim için ama olmuyor. olması lazım ama olmuyor aq işte.
