asosyal bir insan olarak öyle kalabildim. hep bir ilişkiye başlarken son olması gerektiğini düşünüp ona göre hareket ettim. yani kafamda biri varsa diğer kadınları yok saydım hep hayatımda. bilmiyorum belki de hata yaptım. bu yüzden hep düzgün gördüğüm kadınlara yöneldim. yönelirken de beni baştan çıkarabilecek insanları hep yok saydım. bir kere üniversite'deyken sevgilimle o aşamaya geldik ama ben kendimi geri çektim o an. gerek ahlaki gerek dini düşündüm. birde dedim ya temiz duygularla bağlanmak isterim ben her zaman sevdiğim kadına. bunun o duyguları kirleteceğini düşündüm. belki de yanlış düşündüm bilmiyorum. zaten ne zaman denediysem öylesine sevmeyi, adamayı bir kadına kendimi hep hüsran oldu sonu. hata yapmadan hata gördük hep. artık kimseye güvenemez, sevemez olduk en sonunda.
sorguluyorum şu sıralar kendimi, yaptıklarımı. yapacaklarımı, nasıl devam edebileceğimi düşünüyorum. ona göre bir karar vereceğim.
iyi insan olmayın fakat siz siz olun. kalptir, mantıktır, ahlaktır düşünmeyin. zararlı çıkıyorsunuz.
