Dinlere bakış açısı böyle olursa gerçekten durum acınası olabilir. Bunu bir çok örnekle görüyoruz. Neyse konuya dönersek, öncelikle ortada,ötede bir tanrı yok. Çünkü zaten bizim üstüne konuşabileceğimiz hiç bir şey yok. Bizler bir hayali yaşıyoruz,gerçeği değil. Her şey aslında bir ve tek olan sonsuz nokta. Bu bilimsel bir ispatla gayet açık ortada. Ancak insan ve ona fısıldayan egosu (şeytan) yani milyonlarca yıllık bir evrimle hayatta kalmaya programlanan bu beyin, bizi gerçek olduğumuza ve bir çokluk içinde olduğumuza, her şeyin bundan ibaret olduğuna inandırmaya çalışıyor. Bunu da nasıl yapıyor ; tabiki duyu organlarımızı kullanarak. Lakin duyu organlarımız bize bilginin çok küçük bir kısmını gösteriyor ve bizi bir ilüzyonda yaşatıyor . Fakat gerçeklik dediğimiz şey sadece bir hayal ve herkese göre değisiyor. Bu bilgi elimizdeki bilimin hatta bilimin yanında binlerce yıl önce ortaya çıkmış, din kavramıyla adlandırılan, günümüzde de kurumsallaşıp çoğu zaman insanları bölen bir yapıda da anlatılmış. Anlatılan o yazılı belgeler doğru yorumlandığında her şey çok açık şekilde ortaya çıksada, yanlış yorumlandığında böyle başlıkların çıkması şaşırtıcı değil. O insanlar ötede bir tanrıya postacı gibi çalışmadılar. Bazı şeyleri algıladılar görünen ötesine geçtiler ve bu bizim de yapabileceğimiz bir şey. (bkz: third eye) Ayrıca Dinlerde anlatılan bir çok ifade semboliktir, fiziksel bir anlatım yoktur. Mesela şeytan kavramı hakkında düşünebilirsiniz. Şeytan bir ayna kadar yakın olabilir. Bunla ilgili ilerde yazmayı düşünüyorum ama şimdilik bu kadar...
