Sanıyordum ki; yalnızlığımın sebebi yeni yerlerde yeni insanlarla en baştan atkadaşlık kurmak istiyorum. Güçlü, güzel ilişkiler içinde çevremin genişlemesini hayal ediyordum. Bunun üzerine yeni insanlarla tanıştım. O kadar çok ki, isimlerini bile unuttum çoğunun. Ve fark ettim ki, hepsiyle konuşmam yavan. Zoraki gibi, tanışmış olmak için.
Aslında ben yeni birileriyle tanışmak istemiyorum. Ben sadece en sevdiklerimle sonsuza kadar birlikte olmak istiyorum. Yeniden bir başlangıç yapmak o kadar zor ki... Güvenmek, sohbet etmek ama en zoru rahat hissetmek. Kendimi rahat hissettiğim insanların yanına atasım geliyor. Böyle zoraki şeyler bana göre değil. Anladım ki; ben sadece kalbini dinleyerek yaşayan biriyim.
