Modern çağın uçurumlarıydı balkonlar.
Heybetinin akışını takiben geldiğim balkonun o son adımında,
Ben yine tütünsüz, ben yine susuz,
Bir çift memenin peşinde Harap olmuşuz.
Boşluğa uzanan ellerim bir küfür gibi geri dönerken bedenime
Gözyaşlarım bulanıklaştırırken kar tanesi görüntünü
Üstelik Bir tutumluk mesafeye kadar inmişken her şey...
Ben yine tütünsüz, ben yine uykusuz.
Bir çift memeye ağıtlar yakar olmuşuz.
Muğlak içerisinde kalmışken Zihnimin tüm hücreleri
And içmişken Kırmak için o dikenli tüm zincirleri
Elleri kanlı ejderhalardan kurtulmuşken son bir gayret...
Ben yine tütünsüz, ben huzursuz.
Bir çift meme için gençliğimizden olmuşuz.
