acımakla başladı herşey, bütün iktidar ilişkileri, senin şuyun eksik sen şu noktada acizsin dendiğinde başladı tam olduğu zannedilenin hegemonyası. iktidar seviciliği herkese destekletti bu ilişki biçimini, yaşlılar, özürlüler, çocuklar, hastalar, deliler felan hep sağlam olanın iktidarının sürekliliği için öne çıkarıldı, sağlam olan tarafından asimetrik bir ilişkiye tabi tutuldular. acınan kategorisine hapsedilip kendi başlarına bırakılmamaları gerektiği öğretildi onlara. hep sağlam olana bağımlı yaşamak öğretildi. ve işte bir aktivite daha, işte bir darbe daha bu kategorileştirilen zevatlara.. aferim iyi gidiyorsunuz. ve silin, bunu da silin, formatınıza uymuyor diye.. hatta çaylak yapın nede olsa yazarlar ellerinde iktidar mekanizmaları olmadığı için acınacak zevatlar değil mi?
