küçükken, neden böyle derler ki diye, kızdığım, fakat büyüyünce ne demek istediğini anladığım insandır. bu bir bla bla geyiği olayı değil, gerçekten var böyle bir durum. hatta, yaşantısı gayet rahat, mutlu bildiğim insanlar bile, keşke çocuk kalsaydım deyince ben şaşırıyorum mesela. çünkü, hareketli bir yaşam, çocukluğa dair özlemi gidermez ama, çocukluk hatıralarını saklı kılar diye düşünürdüm hep. fakat fena yanılmışım. ki yanıldığımda iyi oldu. demek ki, çocukluğa özlem duymanın, yetişkin yaşamda, iyi kötü, ne yaşadığının bir önemi yokmuş. amma ve lakin, çocukken ne yaşadığının önemi var tabii. kötü yaşadıysan hatırlamak istemezsin, o düşünceye de varım. o zaman da şunu dersin; iyi bir hayat yaşadığım dönem, keşke çocukluğuma denk gelseydi diye.
