tam böyle değil, eksik bir şeyler var. hani sokak bu derece ıssız hava bu derece kötü ve yağmurlu, ben bu derece ince giyinmiş gibiyim, kaçıp saklanacağım bir kuytuya. en azından hava dinene kadar.
ama o da ne, karşımda aşmam gereken binbir zorluk var. en başta da kendimi yenmem gerek kaçıp gitmek için. önce kendimi yenip, sonra herkesi silmem daha sonra kurtulmam gerek yağmurdan.
ama ne kendimden güçlüyüm, ne de diğerlerine kıyabiliyorum.
her zaman yaptığım gibi hiç bir şey yapmıyorum.
başıma gelecek olanlara katlanıyorum o halde.
yağ bakalım, biz burdayız nasıl olsa. şeker değiliz ya eriyelim. en fazla düşer ölürüz.
o da bir kurtuluş.
öyle yada böyle yürü ya kulum denilene kadar yağmurun altında ıslanmayı kabul ediyorum.
kendi başıma bir adım bile atmayacağım ama.
sevdiklerimle beraber, arkama seni alana kadar, yürü ya kulum denene kadar katlanıp sonrada tüm benliğimle beraber koşacağız.
bekliyorum, gelene kadar katlanacağım.
