Bugün (bkz: ismet berkan) ile garip bir diyalog yaşadık.
Bisiklet sürüyoruz. Arnavutköy'ün tepelerine çıktık. Ara sokaklar falan işte. Bir sokaktan inişe geçtik, en önde ben varım. Yokuşlar çok dik ve ön freni sıka-bıraka iniyorum. Ama o güzelim ve huzur dolu sokaklarda benim frene ne olduysa, yağsız tahterevalli gibi ötüyor.
Tam bir evin yanından geçiyorum, tahta merdivenlerinde bir adam oturmuş sigara içiyor. Ben iniyorum öttüre öttüre... biraz mahcubiyetten tam adamın yanından geçerken ona doğru dönüp :
- "çok ötüyor"
Dedim. O da "evet" deyip gülümsedi. Ben bu arada o dik yokuşta bi aşşağı bir adama bakıp dengemi kontrol etmeye çalışıyorum. Bi daha dönüp :
-"napıcaz?" Dedim. Soruya bak "napıcaz?" Adam da doğal olarak gülümsedi "bilmiyorum ki" dedi. Sonra ben iyi günler dedim devam ettim. Arkamdan benim kanka geldi "lan ismet berkan değil mi o? " dedi. Döndüm dikkatlice bi baktım harbiden de ismet berkan.
Bi southpark sessizliği oldu. "Dövelim mi?" Dedi kanka. (bkz: kabataş yalanı) "Yok lan dedim gel allahından bulsun" güldük indik aşşağı.
