prekazi nin monaco ya attığı gol ile galatasaraylı oldum. o zamandan beri galatasaray'ı avrupa nın aslanı olarak sevdim. hayatımın vazgeçilmez bir parçası bu takım. man uth zaferi ile ağladım. hala aklıma geldikçe gözlerim dolar.
şampiyonlar liginde başarılı olamasak da katılmamız bir adetti. o takım zamanla tecrübelendi uefa yı aldı süper kupayı aldı. falan filan...
dedim ya bu takım taraftarlarına öyle birşey yaptı ki artık biz galatasaraysız bir şampiyonlar ligi düşünemiyoruz. bu hale geldik. biz heyecan kan ter içinde umutlu maç izliyoruz ve haklı olarak da aynı istek arzuyu; göklere çıkartılan, dünyanın parasını alıp, kendi ülkesinde alem yapan topçulardan da bekliyoruz. bu beklenti yüzünden salaklık bizde belki de.
benim yüzde birim kadar bile galatasaraylı değil kaypak lincoln.
benim yüzde birim kadar bile galatasaraylı değil şımarık barış.
yukarıda saydığım başarıları kazanan efsane bir takım vardı. bugünkü kadro bence galatasaray tarihinin en güçlü ikinci kadrosu. fakat böyle geleceği parlak ve tecrübeli oyuncuları da kariyerinde zirvesinde olan bir takıma skibbe gibi bir teknik direktörü layık görenlerde, benim ve benim gibi bu takımı yürekten seven bir çok taraftar gibi yüzde bir bile galatasaraylı değil.
