Her padişah sanatçıydı, her padişah bilgiliydi. daha şehzade iken en az 7 dil bilip, şiirler yazıp tarih hakkında bilgi ediniyorlardı. Yani din ile yönetilen bir devlet dediğiniz osmanlı zamanının en mükemmel eğitim yuvasıydı. islam'ı olması gerektiği gibi yaşayıp, sadece insana değil, hayvana, bitkiye ve içerisinde emek geçen her şeye değer verilirdi.
ancak, bütün bunlara rağmen dini, bilimden üstün tutan dönemin padişah ve yöneticilerinden dolayı avrupanın gelişim çağını yakalayamayıp tarihin tozlu sayfalarında yerini buldu.
bir devletin güçlü olmasının tek şartı eğitim. her birey kendi hayatını güzelleştirmeyi becerebilirse, bir devlet hatta dünya bile güzelleşebilir.
sevgi ve saygıyla.
