şener şen'i tanıdığım, meltem cumbul'a acıdığım, timuçin esen'den önce nefret ettiğim, yıllar sonra her şeyin rol olduğunu anladığımda ise kendisine hayran kaldığım yönetmenliğini yavuz turgul'un yaptığı film.
sinemada izlediğim animasyon olmayan ilk filmdir ayrıca. babam ve arkadaşımla gitmiştik. hiç unutmuyorum silah seslerinde gözümü sımsıkı kapatmıştım görmemek için. kafamı çevirdiğimde anlaşmış gibi arkadaşımla göz göze geldik. bu sefer ikimiz birden hıçkıra hıçkıra başladık ağlamaya. sonra babama baktım o da içine içine, sessiz sedasız ağlıyordu.
