Bi ara bir tespih vardi. Normalde birini hatırlatan her eşya kiymetlidir ama o tespih avucumun icinde olduğunda sanki oxlemim giderdi. Tabi gardimi dusurmeme sebep oluyordu farketmeden. Ben de gittim sahibine götürüp verdim.. Gerci o gidişte de barismis olduk bi nevi. Arada aklima geliyor keske vermeseydim diyorum.
Bir de pembe polar var kiymetli bir manyakdan kalma. Israr edince Yol ortasında çuval gibi giymistim onu ya. Gülüyordu millet.