kalbiniz deli gibi geri dönüp sarilmak ister arkada bekleyen insana ama dönemezsiniz, gözler yanmaya ve kasinmaya baslar bilirsiniz birazdan aglayacaginizi ama tutarsiniz kendinizi en azindan trene/ otobüse bininceye kadar, kulaklariniz kizarmaya, suratiniz yanmaya baslar ama umursamazsiniz cünkü icinizde ki yangina kiyasla hictir onlar, bir isaret beklersiniz arkadaki insandan "gitme.." demesini duymak istersiniz ama hic konusmaz arkada ki sadece izler gidisinizi, görmeseniz de sizi izledigini bilirsiniz yine de hissedersiniz bunu. "bir daha hic mi görmeyecegim yani seni?" cümlesi, yani kurdugunuz son cümle tekrarlanir ha bira aklinizda ve tabi bu sorunun cevabi da durmaktadir bir yandan icinizde; " evet." soru cevap cekisir bir süre. ve en sonunda uzaklasinca biraz anlarsiniz sizi bekleyen o korkunc gercegi; artik onu bir daha hic görmeyeceginizi. bir daha... hic...
