tanrı, evrenin yaratıcısı ve yöneticisi olarak nitelendirilen ilahi varlığı tanımlayan türkçe bir sözcüktür. öyleki, türkler hakkında bilgiler içeren çin kronikinde geçen en eski tutanaklarda bulunulan, en eski türkçe kelimeler tanrı, ordu ve kut kelimeleridir.
tdk; tanrı sözcüğünü "cok tanrıcılıkta var olduğuna inanılan insanüstü varlıklardan her biri, ilah." ve özel isim olarak da "allah." anlamlarıyla açıklamaktadır.
burda dikkati vermemiz gereken, islam dininde inanılan tanrının isminin allah olmasıdır. yani, tür tanrı, isimse allah'dır.
ayrıca, mitolojide eski türk tanrıları olarak 100 den fazla isim sayılmaktadır;
adad, adakutay, adar, ağaç han, ağada, ağilim, aiyanar, akhan, ak toyun, alasbatır, alda, altay han, amal, aman, ammezzad-du, ammun, ammunki, ancazin, andarkan, ank, an'har, anu, anunnaki'ler, arah, ardini, ardis, ark-hu,arsi, mela, arunas, aş-kesapa, aştabi, ayata, ay han, babar, balala,baran- batır, bunçak, hutuh, gölpön ata, dağ han, darak, demir han, deniz han, devi, dingir, ea (enki, ank), enki, enlil, enme'arru...
sadece bir kısmı..
tarihin belirli dönemlerinde, inançların beraberinde getirdiği bu tanrıların her birinin kendi ismi olduğu gibi, islam dininin tanrısının da kendi ismi ve hatta isimleri vardır.
netice olarak, ismi kamil olan bir insana, insan diye seslenmiyorsak, islamın tanrısına da allah demeliyiz.
eğer, bahsedeceğimiz islam tanrısı değil genel manada yaratıcılık vasfıysa, o zaman türkçe bir kelime olan tanrı ya da arapça olan ilah kelimeleri kullanılabilir.
