bazen elimdeki viski kadehini havaya kaldırıp , kendi aksimi o küçük cama hapsediyorum. işte o anlarda bütün programlı işlerin iptalini, tüm birimlerin çöküşünü malikanemden izleyip kahkaha atmak istiyorum. insanların yüzüne baktığımda korku görmek istiyorum. bütün şehrin karanlığa sürüklenmesi, başsızlığın herkesi karton ejderhalara dönüştürmesini istiyorum. birbirlerinden, boş sokaklardan korkmalarını istiyorum. güçlü, güçsüz herkesin en ilkel duygularını açığa çıkarmasını, kötünün ve iyinin iç içe geçmesini görmek istiyorum . siz ölesiye korkarken ben ulaşamayacağınız kadar yüksekteki evimde, o camın içinden sizi izlemek istiyorum. şehrin her metrekaresinde anarşi istiyorum... ve hepinizin bir anlığına gerçek yüzünü göstermesini istiyorum...
