Ne zaman haksızlığa uğradığımı düşünsem içimden çok fena bir şekilde ağlamak geliyor.
Sinirleniyorum karşımdaki insana bağırmak yaptığı haksızlığı anlatmak istiyorum ama hemen sesim çatlıyor ağlamaya başlıyorum. Ağladığımı da o insan görmesin diye çekip gidiyorum ve sonuç olarak uğradığım haksızlık bana kalıyor.
Nefret ediyorum böyle duımlar da kendim den. Bu huyum yüzünden iş hayatında yer yer ezilip, hiç beklemediğim insanlar tarafından hayal kırıklığı yaşıyorum.
Neyse ki allah var. Şuana kadar kim haksız yere kalbimi kırdıysa pişman oldu bunu gördüm. iş hayatındaki çakallar da kendi karı için ne yapsa sonun da bi şekilde ben karlı oldum. Yine aynısı olacak biliyorum ama şimdilik çok canım sıkkın.
