dünyayı anladıkça insan, tanıdıkça, bilinçlendikçe; aynı oranda mutsuzluğa sahip olur.
görür çünkü artık, düşünür ve bilir.
mutlu anlarında bile hatırlayıp hüzünlenebilecek bir şeyleri mutlaka vardır.
mutlu olsa bile hep bir yanı mutsuzdur.
maske edinir bu yüzden. ya da göz ardı etmeye çalışıp mutlu olmaya çabalar.
ama mutsuz yanı hep içinde kalır.
gerçi anlattığım zeki değil de akıllı insan olabilir. aralarındaki farkı hep unutuyorum.* ama daha fazla düşünenin daha çok üzüldüğüne eminim.
