her şeye katlanabilirim ama zayıf olmanıza asla! ecnebi arkadaşlarla muhabbetlerde sizin yüzünüzden küçük düşmek istemiyorum. siz, sümüklü mendillerinizi ağzı birliği etmişcesine aynı anda elinizde sallayıp normandiya'ya çıkartma yapacak amerikan askeri ürkekliğinde film seyrederken ben olaya konsantre olamıyorum. daha salona girmeden "abi ne zamandır ağlayamıyorum ya" gibisinden laflar ediyorsunuz. ulan içinize kapanıksanız, duygularınızı dışa vuramıyorsanız, ezik ve acı doluysanız ben napayım? grup terapisine verecek paranız mı yok lan? hem bu nasıl bir tavırdır yarabbim? gündelik yaşamda çakma sicilya mafyası gibi dolaşan adam, sinemaya gelince "seda sayan izleyicisi"ne dönüşüyor. ulan "esra ceyhan tipi program sunucu" potansiyeli görüyorum sizde!
ya bir de bu kızla gelmeler yok mu ağlamak için? tamam, erkek erkeğe gidip ağlamanız çok daha iğrenç ama kızla beraber ağlamanız ne olm? "ya valla sinemaya ağlak film düşse de gidip ağlasak, boşalsak" anlayışını terk edin. gidin başka türlü boşalın, ne bileyim. sinemaya gelip hanım teyze moduna girmeyin. sağda solda da bunu başarıymış gibi anlatmayın. ayıp lan, erkeksiniz. ben utanıyorum sizin yerinize.
