Metrekaresine milyon hüzün düşüyor yokluğunun
Paramparça dağılıyorum her tarafa
Adı sensin şimdi bu solukluğumun
Pişmanlığım aşikar,gerek yok itirafa
Şimdi nerden başlamalı sensizliği yaşamaya
Neresinden tutmalı bu kanlı yalnızlığı
Hazır değilim henüz bu kasveti taşımaya
Kaldıramam bu koca evde insansızlığı
Dağlarıma kar düşer,saçlarıma ak
Bırakma beni böyle bi-çare
Dönde pişmanlığıma bir bak
Yada bana söyle bir çare
Bu terkediliş değil,kahreden bir vurgun
Nasıl dayanmalı söyle
Sensiz kalbim,ölü denizler gibi durgun
Bu ne buhrandır böyle
Kuşattı,deli bir soğuk,tenimi
Titriyor şimdi sesim
Kefenlesinler soluk bedenimi
Çıkmadan son nefesim
