her ne kadar nadir yaşadığım bir meret olsa da geçen değil daha önceki gece vücudumun dizden aşağısını esir alan ve başka bir rahatsızlığım olmamasına rağmen beni uyutmayan illettir. çareyi bacaklarım, ayaklarım açılsın diye ayağa kalkıp zıplamakta bulduğumu hatırlıyorum. derken ağrı kesiciye sarılmaktan başka bir çarem kalmadı. sonunda ilaç çok geçmeden etkisini gösterdi ve ancak uyuyabildim. allaha şükür bir daha yaşamadım. öyle sebep olacak yorucu bir aktivite de yapmamıştım halbuki.
siz siz olun, dizlerinizin kıymetini bilin gençler. bizzat dizleri aşındıran bir pozisyon olan dizüstü çökmekten de kaçının.
benim de başıma gelecek diye korkuyorum, bizim genetikte var menisküs.
hele ki o ağrıya rağmen ayakta durmak, birtakım işler yapmak zorunda olmak vardır ki düşman başına bir durum.
