genel itibariyle mutsuz bir insansa, doğumgününde daha da mutsuz olmayı başarabilen bir insandır. teoride doğumgünü kutlamanın gereksizliğini kanıksamış olsa da, başlangıçta kendini şımartmak için -kendi kendine yeten bir insan olduğunu varsayarak- bir yere tek başına oturup içilen içkilerden sonra sosyal ihtiyaçlarını duyumsamaya başlar. yalnızlığının onu pek de mutlu eden bir şey olmadığını, ilgiye aç oluşunu ama bu aç olduğu 'şeyi' talep edemeyeceğini çünkü çevresinde sevebilmeyi başarabildiği insanların olmadığını düşündükçe, çaresizliğin verdiği hüzne gark olur. insanları sevebildiği zamanlara dönüp, eski arkadaşlarını düşünür, uzaklarda bir yerlerde olmalarına yakınır, yakınındakilere neden ısınamadığını daha da sorgular. kendi kendini izole etmenin sancısını en ağır haliyle yaşamaya başlar o gün, alkolün ve toplumsal normlar gereği yakın çevresinin onu iyi, şımartılmış bir çocuğa dönüştürmek ile yükümlü olduğu günün yalnız geçmesinin verdiği eksiklik hissiyatıyla.
