kördüm ben.etrafıma bakıp o kadar canlı yı cansızı göremeyecek kadar kördüm.aynaya bakıp nasıl bir varlığım ben demedim.bu eller ayaklar bu beyin .bu vucudumdaki milyarlarca damar nasıl olurda 60 sene boyunca kendi kafasına göre hareket etemdide görevi neyse onu yerine getirdi diye düşünmdedim.
ağaçlara hiç bakmadım.bir tohum tanesinden tonlaraca ağırlğında daki ağaçlar nasıl meydana gelir diye düşünmedim.yıldızlarıda hiç görmedim.onlar yukarda ışıl ışıl paralarken ben nasıl olurda dünyaya çarpmadan orda kalabiliyorlar demedim.sadce bilimsel açıklamalarını okudum .ama o bilimi bize sunan bir varlık olduğunu aklıma getirmektense bir tesadüf olacağına inandım.daha kolay değildi ama tesadüf dedim.
güneş i de hiç görmedim .dünyayı nasıl aydınlattığını nasıl ısttığını hissdemedim.hiç saatini şaşırmadan aynı köşeden gelip aynı köşeden batışına raslantı dedim.
tanrım ben kördüm.
ve hiç aklıma gelmedi ıssız bir uçurumun kenarında açan bir çiçeğin ;kimse görmeden kimse koklamdan kimsenin haberi olmadan açıp sonra yok oluşundaki hikmeti hiç düşünmedim.
etrafımda ki okadar mucizye tesadüüf diyen birinin aklına zaman denen olgunun da yaratılabileceği gelmedi tanrım.
