Dedemle gittiğimiz mescidin arka tarafında büyük, apartman boşluğu tarzı bir yerde depo vardı, uç kısmında alemli bir minber tepesi vardı, yukarıdan ışık vururdu, ben onu Allah'ın şapkası sanırdım.
Dedem bazen Allah'tan Cenab-ı allah diye bahsederdi, öyle deyince ben küçük bi tane daha allah var onun adı bu zannediyordum haşa.
Kına yakmayı kadının elini yakıp o beze sarmak zannediyordum, bunu evlenmek için çekilmesi gereken bir acı diye anlamlandırmıştım kendimce.
Dört ayağı bulunan bütün direkleri roket sanıyordum.
Zencilerin güneşte yana yana öyle olduğunu zannediyordum.
Edi pakbayram, edi sun, tarkakan, cüney tarkın, düdük Necmi, bunları bir kısmınızla paylaştığıma eminim.
Değişik, kuytu, küçük kapılar görünce onlar masal diyarı tarzı yerlere açılıyor diye hayal ederdim.
Evimizde dedemin yaptığı 4 tane filan tablo vardı, onları hayal dünyama alet ederdim mesela büyük bir çiçekli natürmort tablo vardı, ondaki yuvarlak, kapalı bir çiçeğin içinde tuvalet var babam orda kakasını yapıyor diye düşünürdüm.
Kadıköy'de çarşı girişinde çarşı taş fırın diye bir kebapçı var çoğunuz gitmiştir, ben çocukken orayı babam işletiyordu, kasada duran amcam bazen kasanın altından bi torba bozuk para çıkartıp kasaya koyuyordu, ben de kasanın altında bir hazine odası var zannediyordum, ne güzel günlerdi lan. Oranın üst katında dedemin çerçeveletip astığı "kadir gecesinde ay ve yıldızın yan yana gelmesi" olayının gazete haberi var hala duruyordu, görürseniz bana bir selam çakın.
