alakasız birşey ararken birden herseyi dagıtırsınız. ve o dagınıklıgın arasında elinize birden eski mavi lise gömleginiz gelir. bastan asagıya yazılarla, salak sekillerle doludur. önce hafif gülümseyerek incelemeye baslanır. okul günleri gelince aklına gelince gülümseme kahkahaya dönüsür.
ön cep kısmında tam kalbin üzerinde bir yazı farkedilir...
-beni unutma, en seni hiç unutmyacağım...
kahkahalar bir anda kesilir. herşey öylece dagınık bir sekilde bırakılır. winamp ta bunu hissetmis olacak birden calan sarkıların seyri degismeye baslar. adı bende saklılar, sessiz gemiler...
lise yıllıgı cıkarılır. onun resmi bulunur. en güzel fotografı gibi gelir. düz sacları, gülümseyen yüzü daha dün gibi akıldadır.
yasananlar akla gelir...
sözler verilmistir, hiçbir zaman tutulmayacakları o saflıkla bilinmeyen sözler...
verilmemis, verilmeyecek mektuplar vardır artık... askın, aldatılmıslıgın anlatıldıgı yazıldıktan hemen sonra yakılmıs mektuplar...
tek tük mesajlar vardır artık... baska zaman konusalım isim var lar vardır. sabaha kadar süren mesajlardan geriye sadece bu kalmıstır...
özlemek tek taraflı bir paranoya haline gelmistir...
bir tek atılır, bir damla yas gelir kacırılan seyler düsünülerek...
ve o sarkı çalmaya başlar ;
belki bir gün özlersin
baska adamlarla baska sehirlerde...
