en asil duyguların insanı olan bu çocuk annesi tarafından hile ile ve cebren pazara torba taşıtmaya götürülmektedir. çocuk dışarda top oynayacaktır, gezecektir, evde atari, bilgisayar, playstation oynayacaktır. ancak annenin ;
- oğlum ben sizin için gidiyorum pazara, gel annen kurban olsun yardım et." söylemi başlangıçtır. çocuk en doğal hakkı olan itiraz hakkını kullanır. akabinde anne biraz daha ısrarcı ve kesin bir ses tonuyla;
- sen varken tek başıma mı gideyim? ya yolda bişey olursa! hem erkek olucaksın bir de iki poşeti taşımaktan aciz misin? bana taşıtmaya utanmıyacak mısın?" söylemi çocukta bir an cevap vermeme ve isteksiz halinde bir kıpırdanma oluşturmuştur. bu durumun farkına varan anne son darbeyi vurmak için söze başlar;
- tamam otur gelme istemiyorum vazgeçtim. allah beni size muhtaç etmesin. şimdiden bir faydanızı göremiyorum, ilerde siz bana selam bile vermezsiniz." çocuk bu sözler üstüne gaza gelmiştir ve kesinlikle o pazara gidecek ve saatlerce annesinin peşinden koşturacaktır. o torbaları sızlanmadan taşıyacak olan çocuk tamamen bir üçkağıda geldiğinin farkındadır fakat yapacak bişey yoktur.
