vicdanlı olmak. Bir insanın her şeyden önce ruhu orospu olmayacak. Ruhu orospu olunca vicdan da kalmıyor. Her türlü şerefsizliği, haysiyetsizliği, adiliği yapıyorsun o zaman. Zerre de utanmıyorsun. Yalanlara sarılıyorsun, yalanların gerçeklerinle birbirine karışıyor, neyin doğru neyin yalan olduğunu unutmaya başlıyorsun. Her yalanın ortaya çıktığında da yüzünün kızarması, utanma gibi duyguların kalmıyor, şerefsizliğin dibine vuruyorsun yani. Yaptığın hiçbir reZilliğin ortaya çıkışı seni utandırmıyor. Bu sefer de karşındaki insanı salak salak bahanelere sığınarak suçlayıp, vicdanını rahatlatmaya çalışıyorsun. Ama o vicdan öyle rahatlamaz. O kadar şerefsizliği, haysiyetsizliği, aldatmayı saçmasapan bir konuya sığınarak meşrulaştıramazsın. iyisi mi; kötü, suratına bakılmayacak, karakter yoksunu bir insan olarak yaşamayı seçersin. Artık tüm o insanlık dışı davranışların senin hayat tarzın olur.
O yüzden dostlar; iyi bir insan olmanın ilk şartı iyi bir vicdana sahip olmaktır.
