yazdıklarını okuyanların aklında, sessiz bir istanbul akşamında rakısını yudumlarken sözlüğe bir şeyler karalamayı seven orta yaşlı, huysuz bir adam belirir. zira yazıları buram buram anason ve melankoli kokmaktadır. çoğu zaman bir sigara yaktırır okunduktan sonra...
sonra bir gün bir yerlerde bu adamla karşılaşma fırsatınız olur. o da ne ! karşınıza sempatik, güler güzlü biri çıkar. yanına oturursunuz. sanarsınız ki az sonra uzun, kasvetli ve karamsar bir sohbet başlıyacak. ama yok, kendisi hala gülmektedir. bir süre sonra sizi de güldürmeye başlar hatta.
uzun lafın kısası hem iyi bir yazar hem de iyi bir insandır kendisi.*
