Oysa ki ben seni
Annemin temizliği sevdiği kadar hastalıklı sevmiştim...
Belki de bu yüzden;
Tıpkı annemin,
Silmekten aşındırdığı parkeler
Süpürmekten eskittiği halılar
Yıkamaktan yırttığı perdeler
Ovalamaktan incelttiği camlar
Gibisin bana karşı , artık...
Benim gibi sefil insanlar da
Kız kardeşimin gülüşü kadar
içten ve masum
Sevebiliyorlar sevgilim...
Şimdi sana desem ki...
Gel, Güneşimizi Uyandıralım...
Bu şiir kadar olan benim,
Elimden tutup,
Bağrına basıp,
Her şeye rağmen çok sevmeye,
Devam eder misin ki?
