anne: aa hoşgeldin komşu, ben de seni kahveye çağıracaktım tam.
komşu: aa öyle mi şekerim, demek ki kalp kalbe karşıymış, ahahahaa!
küçük: aaa feray abla gelmiiiiş!
komşu: ay ay canım benim, nasılsın bakalım? ay ne şeker bişisin sen böyle, görmeyeli ne kadar büyümüşşün.
küçük: ben size gelmek istedim amaaa annem göndermediii!
anne: a-a oğlum! ay hiç olur mu öyle şey? kesin gece vakti falandır.
komşu: aa öylemiii? neden göndermedi bakalım?
küçük: bilmiyorum ama geçen gün gelmek istemiştim, hani siz bizim zili çalmıştınız ama annem açmamıştı işte o gün.
komşu: yaaa, ben de evde yoksunuz sanmıştım.
küçük: yooo, evdeydik hatta annem, kapının göz deliğinden sizi gördüğünü fakat sessiz durmam gerektiğini, o an sizle uğraşamayacağını söylemişti.
anne: öhü öhü, a-aaa yavrum nerden çıkarıyorsun, hiç olur mu öyle şey, çocuk işte komşu, hayal gücü çok geniş bizimkinin.
komşu: hımm, belli canım, hadi bana müsade!
hamiş: kardeşim sayesinde aynen yaşanmıştır. annemin kulaklarına kadar kızardığı anı izlemek çok komikti.
