Aylardır ne istediysem içinde o vardı, ne düşündüysem, ne yaptıysam nerdeyse hepsinde o vardı. Attığım adımda bile düşünürdüm onu, daha erkenden başladım onunla geleceği düşünmeye öyle inandım, öyle bağlandım, kör oldum hem de nasıl. Kurtardı beni, hem de öyle bir kurtardı ki şimdi çok kötü düştüm yeniden. Hayat hep böyle olacak, hepte böyle oldu bıktım, yoruldum, kan revan içindeyim. Ruhum kanıyor, ruhum öyle darmadağın öyle berbat bir haldeki zor duruyorum ayakta ne yapıyorsam neden yaptığımı bilemeyecek kadar darmadağın. Sanki bir şeyler haykırıyor içimde eskisi gibi "bitir artık" diyor yapamıyorum, ölüyorum, daha fazla ölüyorum, ölümden daha çok acı veriyor her saniye her nefes ama yapamıyorum. Kimseden tek bir tavsiye istemiyorum, kimse nasılsın diye sorsun istemiyorum bir tek onu istedim olmadı istemiyorum daha da bir şeyi. Zaten küstüm bu hayata, zaten sevememiştim hiç, bitirmeyi de denemiştim hem lanet olsun şu hayatı yaşayacağıma yaşamasam daha iyiydi keşke hiç ölmeyi dileyecek duruma gelmeseydim de ölseydim hemencik ama olmadı. Elimde bir tek keşkeler kaldı sayıklayıp duruyorum, tutunduğum tek bir dalım yok ruhum can çekişiyor sadece, bu beden, bu beden öyle zor ayakta duruyor ki tek bir sorun da yok ki nerden tutsam elimde kalıyor.
