Dokunmadan kanıyor artık yaralar
Kızıl bir sıcaklık gözümden göğsüme akar
Ne yana baksam görürüm hüsranı
Hasretin adında saklıdır yüzbin orman yangını
Bir taş oturur içimin orta yerine
Yetmez gücüm atmaya,kabullenir susarım
Bükmeden kırılır kalem elimde
Kendimi yargısız, duasız asarım
Bir türkü gelir aklıma, yaralarım tazelenir
Söyledikçe kanarım, kanadıkça söylenir
Damlar kanım avcumdaki ateşe
Büyüdükçe ateşim, avuçlarım delinir
Gündüzleri göremem, geceler benimdir
Her yanım kanrevan, yaralarım derindir
Kar etmez ağlamak, bu derin karanlıkta
Dört duvar dilsiz, yüzleri serindir
Deli bir ateş içimde,
beni yerde doymaz
Yar bilir yangınımı,
denizinden damla sunmaz
Örtemez gece matemimi,
feryadım büyütür gözlerimi
Çığlıklar dolar göğsüme,
süzülür gözyaşım,yakar tenimi
