1102.
-
istanbulda yedi gün...
Sessizliğin kapkara çığlığında
Alnım buz kesmiş duvarda
istanbulaşmış kanıma
Hiçliğim, yankı yankı odamda
Yagmur istanbulu yıkıyor
istanbul sıkıyor beni avcunda
Ben yağmuru tutuyorum ayakta
Beni istanbul yıkıyor
Akıyorum karışarak yagmura
Sonra güneş dokunuyor istanbula
Güneş yakıyor istanbulu
Ben sönüyorum istanbulda
Martı sesiyim sabahın beşinde
istiklaldeyim tramvay peşinde
Hangi yüzsüz benim,
Yüz binlerce yüzün içinde
Her günümde bir tepe
Hep tepemde bir güneş
Yedi günde yandım
Yedi gün de dayandım
Kaç kuytu sokak dolaştım
Kaç aç köpekle dalaştım
irkildi vücudum, değişti yüzüm
Artık ben de istanbullaştım
by saipsiz
