Esen rüzgarın ıslığı kulaklarımı okşayıp düşüncelerimi tırmalıyordu.
En çok kendimi beğeniyor en çok kendimi seviyordum.
Dram seviyordum.
Arabeskleşmemiş hikayeler ilgimi çekiyordu.
Hüzünlü bulutlar bir araya geldiğinde gözyaşlarımızla ıslanıyorduk.
Eski bir hikayenin kulaklarıma çalınmasında eskiyen bir şeyleri hatırlıyordum.
Tepkiler veriyordum.
Kısa sürelide olsa kendimi o anda hissedip hislerimin fotoğraf karelerini kafamın duvarlarında görüyordum.
Daha çok içip,seni daha çok düşünüp yazmak istiyordum.
Hayatıma girdiğinden beri belki her gün hatırlamıyorum seni.
Bir kere görsem hayal kırıklığına uğrayabilirim .
Ses tonunu hatırlamıyorum.
Ses tonumu hatırlamazsın belki de.
Lazım bana kaybeden hikayeler.
