Yorgunsun, hep hastasın. Vaziyetin farkındasın. Yalnızsın hep, mutlusun. Belki de umarsız, duyarsızsın. Böyle geçmez anla, ömrüne yazık etme. Kaybetme kendini, kendi rengini.
Bari sen solma, her yer siyah...
Simsiyah yine her taraf. Yanlış düzen, yanlış zaman. Yitip giden bu umutlara bir ben miyim hep kan ağlayan? Bazı şeyler var, kayıtsız kalmaya gelmez, affetmez. Kaçtığın yerde hiç olmaz belki derdine yanan. Farkında olmak, üzülmek çözmeye yetmez her şeyi. itiraz etmek, hesap sormak gerek bazen karanlığa.
Hiç sabrın kalmasa bile...
